Strona główna Portret Zarząd Poradnie Dorobek naukowy Podobne strony | |
---|---|
Polska Fundacja Osteoporozyul. Waryńskiego 6/1, 15-461 Białystok |
Przejdź do: Obliczanie 10-letniego ryzyka złamania
Badania epidemiologiczne przeprowadzone w wielu krajach europejskich i w Ameryce, stanowiące bazę danych WHO, zidentyfikowały szereg niezalażnych od siebie, i samodzielnie wystarczających do osłabienia wytrzymałości kości i jej złamania po niewielkim urazie, czynników ryzyka (n.cz.r.z.). Na podstawie uzyskanych z wywiadu od aktualnie analizowanego pacjenta informacji o oddziaływaniu nań takich czynników, obliczamy prawdopodobieństwo wystąpienia złamania po niewielkim urazie, w perspektywie najbliższych 10 lat. Prawdopodobieństwo to jest tym większe, im więcej takich czynników dotyczy naszego pacjenta. W niniejszym opracowaniu skupiamy się na złamaniu bliższego końca kości udowej (b.k.k.u.), jako w skutkach najdotkliwszego.
Stanowi to rutynowe postępowanie w przypadku każdej choroby przewlekłej, w której nawarstwianie się latami szkodliwych procesów skutkuje najgorszym, często zagrażającym życiu, objawem. W przypadku osteoporozy jest nim złamanie. Nie odniesione w wyniku dużego urazu mechanicznego, tylko takiego, na jakie każdy z nas od zawsze i na co dzień jest narażony i którego często doznaje, a w pewnym wieku wystarczy już, aby doprowadzić do złamania. W przypadku miażdżycy jest nim zawał lub wylew pod wpływem np. banalnego na pozór stresu, który dawniej stresem nie był, a obecnie spowodował groźny dla życia incydent.
Szansą na przewidzenie takiego incydentu jest znajomość tych niekorzystnych zjawisk, umiejętność ich ilościowego/liczbowego wyrażenia, i ocena ich oddziaływania na pacjenta. Jest rzeczą zrozumiałą, że im więcej informacji o liczbie i jakości tych czynników będziemy mieli, tym precyzyjniejsza będzie ta ocena. O ilości, naturze i mocy ich oddziaływania mówią wyniki badań epidemiologicznych.
Przykład: proces miażdżycowy czy osteoporotyczny trwa, ale zanim wystąpi zawał czy złamanie usiłujemy, posługując się metodologią współczynników ryzyka względnego i bezwzględnego, ustalić, czy interwencja lecznicza jest zbędna, wskazana, lub konieczna, aby zawał czy złamanie wyprzedzić, zapobiec im. Ale również, czy jest ekonomicznie uzasadnioną.
Ryzyko zawału i złamania rosną w miarę i w wyniku starzenia się tkanek, i już sam wiek stanowi wystarczającą przyczynę tych zdarzeń. Nazywamy to ryzykiem populacyjnym. Dotyczy każdego z nas, nawet uważających się za zdrowych. Ekonomicznie uzasadnionym jest zapobieganie zawałowi czy złamaniu u osób o wyższym, czy bardzo wysokim ryzyku. A o tej wysokości interwencji leczniczej decydują zarówno pacjenci (po analizie priorytetów zdrowotnych i przekonaniu ich o stopniu zagrożenia) i ich budżety, jak i ubezpieczyciele czy współpłacący za leczenie, zatem - zamożność państwa.
Sposobem ich liczbowego wyrażania jest RW, czyli ryzyko względne. Mówi ono, o ile zwiększa się u osoby nim obciążonej (względem osób wolnych od niego) ryzyko wystąpienia badanego, niekorzystnego zjawiska. Np. RW = 1.0 oznacza, że dany czynnik nie wpływa na badany proces. RW = 0.8 oznacza, że zmniejsza jego wystąpienie, zaś RW = np. 1.8 czy 2.0, wskazuje, że o 1.8 (czyli o 80%) lub o 2.0 (dwukrotnie, czyli o 100%) potęguje ryzyko.
Jak wątłe jest prognozowanie zawału oparte jedynie o wynik cholesterolu całkowitego. Zbliżamy się zaś do prawidłowej oceny uwzględniając oddziaływanie wieku, cech psycho - behawioralnych, otyłości (obwód brzucha powyżej 102 cm), cukrzycy, nadciśnienia, poziomu LDL czy TG, palenia tytoniu, bólów wieńcowych czy codziennej aktywności fizycznej i obciążenia dziedzicznego.
Nie inaczej jest z osteoporozą. Jak wątłe jest prognozowanie wystąpienia złamania oparte jedynie o wynik pomiaru masy kostnej. i tu zbliżamy się do celniejszej oceny uwzględniając n.cz.r.z., zidentyfikowane w badaniach epidemiologii złamań z równoczesnym pomiarem masy kostnej, Są nimi: starzenie się (wiek), uprzednio przebyte złamanie, glikokortykosteroidoterapia, niski (poniżej 19) wskaźnik masy ciała (angl.BMI), niska gęstość kości (angl. BMD), wywiad rodzinny złamania biodra (b.k.k.u.), reumatoidalne zapalenie stawów, palenie tytoniu, alkoholizm czy niska wydolność fizyczna ze skłonnością do upadków. Każdy z w/wymienionych n.cz.r.z., cechuje się mocą oddziaływania wyrażoną liczbą RW. Dane te wymienia Tabela 1 będąca rutynowym kwestionariuszem, gdzie odnotowuje się je w historii choroby pacjenta.
Przejdź do: Obliczanie 10-letniego ryzyka złamania
CZYNNIKI RYZYKA: | RW |
---|---|
BMI [kg/m2] <19 | 1,8 |
Przebyte złamanie kości po 40 r.ż po małym urazie | 1,7 |
Przebyte złamanie szyjki kości udowej u rodziców | 2,2 |
Osteoporoza wtórna (reumatoidalne zapalenie stawów) | 2,5 |
Przewlekła glikokortykosteroidoterapia | 2,3 |
Palenie papierosów | 1,7 |
Nadużywanie alkoholu | 1,7 |
Iloczyn RW |
Niska masa kostna, na równi z innymi, stanowi n.cz.r.z., a moc jego oddziaływania jest tym większa, im wartość Z-score jest niższa od normy wieku, czyli od 0.0. Każde jedno odchylenie standardowe poniżej tej normy (Z-score – 1.0) powoduje wzrost zagrożenia złamaniem średnio 1.5. Czyli RW w tym przypadku (niskiej masy kostnej, przy Z-score – 1.0) = 1.5, w innym, różni się w zależności od miejsca pomiaru BMD, i tam najdokładniej oddaje zagrożenie złamaniem wynikającym z niskiej masy kostnej. Dotyczy to szczególnie pomiaru BMD w szyjce i całkowitego b.k.k.u. i złamania w tej okolicy. Tę zależność (Tabela 2) wykazała meta-analiza badań konfrontujących złamania i odpowiadające im wartości gęstości kości, przeprowadzona przez Marshalla i wsp.
Miejsce pomiaru | Złamanie przedramienia | Złamanie sz.k.u. | Złamania kręgu | Złamania wszystkie |
---|---|---|---|---|
Przedramię (część dystalna) |
1,7 | 1,8 | 1,7 | 1,4 |
Bliższa nasada kości udowej (b.n.k.u.) |
1,4 | 2,6 | 1,8 | 1,6 |
Kręgosłup lędźwiowy |
1,5 | 1,6 | 2,3 | 1,0 |
Przejdź do: Obliczanie 10-letniego ryzyka złamania
Wieloletnie, prospektywne badania epidemiologii złamań w Szwecji dostarczyły danych liczbowych o ryzyku populacyjnym złamań (wyrażanych w P-RB-10) bądź b.k.k.u., najważniejszego pod względem następstw, bądź jakiegokolwiek złamania. Są treścią Tabel 3 i 4, gdzie po ich lewej stronie uwidoczniono wpływ oddziaływania indywidualnego czynnika względnego RW, pojedynczego lub ich iloczynu, na rosnące z każdą dekadą życia ryzyko populacyjne ( w pierwszych, poziomych przedziałach przy RW = 1.0).
mężczyźni | ||||
---|---|---|---|---|
RW | 50 lat | 60 lat | 70 lat | 80 lat |
1,0 | 0,8 | 1,3 | 3,7 | 9,5 |
2,0 | 1,7 | 2,5 | 7,2 | 17,9 |
3,0 | 2,5 | 3,7 | 10,6 | 25,3 |
4,0 | 3,3 | 4,9 | 13,8 | 31,8 |
kobiety | ||||
RW | 50 lat | 60 lat | 70 lat | 80 lat |
1,0 | 0,6 | 2,4 | 7,9 | 18,0 |
2,0 | 1,1 | 4,8 | 15,1 | 32,0 |
3,0 | 1,7 | 7,0 | 21,7 | 42,9 |
4,0 | 2,3 | 9,3 | 27,7 | 51,6 |
mężczyźni | ||||
---|---|---|---|---|
RW | 50 lat | 60 lat | 70 lat | 80 lat |
1,0 | 3,3 | 4,7 | 7,0 | 12,6 |
2,0 | 6,5 | 9,1 | 13,5 | 23,1 |
3,0 | 9,6 | 13,3 | 19,4 | 13,9 |
4,0 | 12,6 | 17,3 | 24,9 | 39,3 |
kobiety | ||||
RW | 50 lat | 60 lat | 70 lat | 80 lat |
1,0 | 5,8 | 9,6 | 16,1 | 21,5 |
2,0 | 11,3 | 18,2 | 29,4 | 37,4 |
3,0 | 16,5 | 26,0 | 40,0 | 49,2 |
4,0 | 21,4 | 33,1 | 49,5 | 58,1 |
Wzrost zagrożenia złamaniem w miarę starzenia się i akumulacji oddziaływania czynników względnych ilustruje Rycina 1.
Posługiwanie się tymi narzędziami przybliża możliwość oceny indywidualnego zagrożenia złamaniem u każdego, aktualnie badanego pacjenta.
Przykłady:
Przybliżone wartości RB-10 u kobiet w 6, 7 i 8 dekadzie, można uzyskać mnożąc RW, lub jego iloczyn, przez ryzyko populacyjne odpowiadające wiekowi przy RW = 1.0 (u kobiet od 0.6 w wieku 50 lat do 18.0 w 80, jak w tabeli 3). i tak, w przykładzie 1 – RW 3.06 x 0.6% = 1.8%. Ale już w przykładzie 2, u kobiety 80-letniej, RW 2.9 x 18% = 52.2%.
Przejdź do: Obliczanie 10-letniego ryzyka złamania
Rycina 2
.Obliczone na podstawie wywiadu RB-10 kwalifikuje badaną osobę do jednej z trzech grup, jak na rycinie 2: tej o niskim zagrożeniu i nie wymagającym interwencji, tej o wysokim, gdzie leczenie jest uzasadnione i/lub konieczne i nie wymaga żadnych innych badań, oraz do tej o umiarkowanym ryzyku, wymagającej badania DXA, najkorzystniej w rejonie b.k.k.u. Jeśli BMD jest niższe od normy wieku, tzn. Z-score mniejsze od 0.0, wtedy na nowo wyliczony RB-10, już uwzględniający BMD, może przemieścić badaną osobę do grupy wymagającej leczenia.
Przykład:
Co decyduje o progu interwencji leczniczej? Bo co rozumiemy pod pojęciem leczenia – wymaga osobnego komentarza. Ryzyko populacyjne (RB-10) złamania b.k.k.u. u kobiety 80-letniej (Tab. 3), bez wpływu jakiegokolwiek innego czynnika ryzyka poza wiekiem, a więc przy BMD o właściwym wiekowi Z-score = 0.0, już jest rzędu 18%. Przy zastosowaniu 10% czy 14% progu interwencji, oznaczałoby to wskazanie do leczenia 100% osób powyżej tego wieku. Nie objąłby natomiast wskazaniem do leczenia osób po 60 r.ż. obciążonych nawet wieloma czynnikami ryzyka (RW=9.3%).
Racjonalnym jest próg uwzględniający wiek. i tak w 5 dekadzie życia RB-10 wynosiłby 10%, w 6 – 15%, w 7 – 20%, a w 8 i powyżej – 25%.
Powrót na górę strony © Copyright Polska Fundacja Osteoporozy |